Gdy pojawia się trudna sytuacja, taka jak teraz, niepewność, zagrożenie  -to większość kobiet reaguje w określony sposób.

Boi się. Martwi. Stresuje. Porzuca swoje plany. Zniechęca się. Mnoży czarne scenariusze. Zaczyna mieć problemy ze snem. Wpada w negatywną spiralę.

Ja też tak kiedyś reagowałam.I sprawiało to, że czułam się jeszcze gorzej. Płynęłam jeszcze bardziej. Nakręcałam się i stresowałam jeszcze mocniej.

Wszystko do czasu gdy pewien mądry znajomy zapytał się mnie: po co to robisz? Pytanie wydało mi się totalnie absurdalne i zaniemówiłam!

No jak to po co to robię? – wybuchnęłam! Jest źle, będzie jeszcze gorzej, traktuję poważnie swoje życie i przeżywam obecną sytuację!!! Muszę być przecież przygotowana na najgorsze…

Mówisz, że traktujesz poważnie swoją sytuację tak? -powtórzył moje słowa i wkurzył mnie tym jeszcze bardziej.

Tak, bardzo poważnie! Nie widzisz jak to przeżywam i się denerwuję? zapytałam podniesionym głosem.

Ale co z tego przeżywania i bania się wynika? – zapytał.

Zagotowałam się jeszcze bardziej, ale odpowiedzieć na to pytanie nie potrafiłam.

Gdy emocje mi opadły i odtworzyłam tą całą rozmowę w głowie – dotarło do mnie, że nie wynikało nic. Wielkie puste NIC. Że nieważne jak bardzo się martwiłam, ile niepokojących wiadomości przeczytałam, jak wysoki był mój poziom stresu- nic się nie zmieniało!

A ja po prostu reagowałam tak jak mnie NAUCZONO reagować, jak wszyscy dookoła i nie wiedziałam, że można zareagować w inny sposób. Zanim opiszę Ci jak wygląda drugi sposób reagowania – prośba abyś podeszła do tego z otwartą głową i nie zachowała się tak jak ja kiedyś 🙂 Bo jeśli włączą Ci się emocje – niczego nowego się nie nauczysz, co najwyżej pozłościsz się trochę w myślach.

Wytłumaczę Ci drugi sposób na bazie pierwszego i mam nadzieję, że zobaczysz wtedy oczywiste korzyści.

W pierwszym sposobie angażujemy mnóstwo negatywnych emocji i stresu, ale nie podejmujemy żadnych konstruktywnych działań. W drugim sposobie – odkładamy emocje na bok i energię, która nam dzięki temu pozostaje angażujemy w szukanie rozwiązań i zdrowe podejście.

W pierwszym sposobie jesteśmy bierne, w drugim przeciwnie – aktywne, szukamy tego co możemy zrobić aby poczuć się lepiej. W pierwszym czujemy się ofiarą sytuacji, czekamy na to jak sprawy się rozwiną i spodziewamy się najgorszego. W drugim NIE GODZIMY się na to aby emocje ciągnęły nas w dół i przejmujemy nad nimi kontrolę.

W pierwszym czujemy się bezradne, jak ktoś, kto nie ma żadnego wpływu na swoje życie ani kontroli. W drugim budzi się w nas duch walki i jesteśmy gotowe stworzyć rozwiązanie, nawet jeśli go teraz nie ma!

W pierwszym jest poddanie się, w drugim mobilizacja. W pierwszym mówienie, że jest źle i nic się z tym nie da zrobić, w drugim mówienie, że jest źle I PYTANIE CO MOGĘ Z TYM ZROBIĆ?

W obu przypadkach twierdzimy, że traktujemy sytuację poważnie, ale w pierwszym nasza poważność sprowadza się do POWAŻNEGO nakręcania swojego stresu, w drugim do POWAŻNEGO SZUKANIA ROZWIĄZANIA i tego aby poczuć się lepiej.

Widzisz różnicę w podejściu i tym co z niego wynika?

Pomyśl ile mogłabyś zyskać gdybyś nauczyła się reagować w drugi sposób! I gdyby wtedy gdy coś trudnego się dzieje, zamiast stresu i paraliżu, włączała Ci się MOBILIZACJA i mentalna siła.

Brzmi zachęcająco?

To zacznij uczyć się drugiego podejścia, zamiast ciągle cierpieć z powodu pierwszego! Tego można się nauczyć, o ile się chce oczywiście.

Zacznij od uspokojenia głowy i emocji, choćby przy pomocy tappingu. Następnie zacznij lepiej wybierać to na czym się skupiasz i jakie znaczenie temu nadajesz. Następnie zacznij zadawać sobie mądrzejsze pytania (zamiast- co będzie jeśli najgorszy scenariusz się spełni? zapytaj-co mogę zrobić aby poczuć się bezpieczniej? jaką jedną rzecz mogę zrobić aby było lepiej?)

Lepszego sposobu reagowania można się nauczyć. W sytuacjach takich jak obecna – to bardzo pomaga zachować wewnętrzny spokój.

Ma to dla Ciebie sens?

pozdrawiam,

– Ania Witowska