Niech mnie ktoś pokocha…

Chcę być kochana…  za tym zdaniem stoi mnóstwo pragnień, tęsknot i oczekiwań, ale prawda jest taka, że choćby ktoś nas kochał ze wszystkich sił – to nic nie pomoże jeśli same nie pokochamy siebie najpierw…

Gdy nie kochamy siebie – uważamy, że nie jesteśmy dość dobre i zakładamy, że na miłość nie zasługujemy, w związku z tym będziemy wobec wszystkich objawów miłości podejrzliwe. Będziemy domagały się częstych zapewnień, dowodów i miały problem z zaufaniem – no bo jak niby ktoś mógłby nas kochać skoro… i tu następuje długa lista naszych niedoskonałości.

Gdy nie kochamy siebie  – przenosimy nasze osobiste problemy na związek, doszukujemy się, obwiniamy, jesteśmy pełne napięcia i wewnętrznej frustracji, prowokujemy, aby dostać zapewnienia o uczuciu, bo nasza wewnętrzna emocjonalna dziura krzyczy i domaga się zapełnienia. Zapełnienia, którego niestety nasz partner nie jest w stanie dokonać.

Wyobraź sobie, że mężczyzna chciałby się z Tobą związać po to abyś rozwiązała wszystkie jego problemy, abyś ukoiła jego brak pewności siebie, abyś była jego “opoką” i “lekarstwem na całe zło” – czy nie czułabyś presji? Czy nie oczekiwałabyś od niego, aby nie zrzucał swoich problemów, niezałatwionych ran i tematów na Ciebie?

Chcę być kochana to dobre pragnienie, ale do spełnienia najpierw przez samą siebie. Do zaakceptowania i zaopiekowania się każdym nawet najmniej lubianym fragmentem swojej historii i osobowości. Do ukochania osoby, z którą spędzasz całe swoje życie i na którą zawsze powinnaś móc liczyć.

Pokochać siebie – to nie hasło, to najbardziej oczywisty ludzki gest wobec samej siebie.

Miłości – do_siebości życzę 😉

Ania Witowska