w tajlandii wyjście za drzwi hotelowe oznacza wyjście poza strefę komfortu, no bo w tym jakże innym od tego co mamy na co dzień kraju wszystko może się zdarzyć. za każdym razem gdy szczęśliwie wracam do pokoju jestem z siebie dumna, że sobie poradziłam, że pokonałam kolejne obawy i że zrobiłam to co chciałam.

dokładnie tak jak w życiu, albo stajemy się zakładnikami własnego strachu, albo wzrastamy pokonując je, albo decydujemy się stawić czoła nieznanemu (czując się z tym niekomfortowo), albo utykamy w tym samym dniu przeżywanym przez 365 dni w roku…

inność tego miejsca zmusza do tego, aby przyjrzeć się samemu sobie. utartym przyzwyczajeniom myślowym, skłonności do osądzania i zakładania wersji bez sprawdzenia faktów. nawet jeśli na co dzien bardzo się w tych kwestiach pilnuję to jednak z przyjemnością wylewam sama sobie kubeł zimnej wody na głowę starając się ze wszystkich sił wyjść poza swoje schematy…

a takim wyjściem poza jest z całą pewnością samodzielna wyprawa. odpowiedzialność za siebie z wszystkimi tego konsekwencajmi od początku do końca. w sumie to raczej uświadomienie sobie tego faktu i przyjęcie go do wiadomości-jestem za siebie odpowiedzialna… coś, co w wielu osobach wywołuje lęk, opór i chęć zcedowania tego na innych… ‘niech ktoś się mną zaopiekuje, niech ktoś o mnie zadba, niech ktoś za mnie podejmie decyzje, niech ktoś….’ no właśnie, ale czy ktoś jest w stanie to zrobić? wiedzieć lepiej niż my czego nam trzeba, co nas uszczęśliwa, poświęcić swoje pragnienia na rzecz zaspokajania naszych, przeżyć za nas życie?

jakkolwiek to przerażająco brzmi, każdy jest odpowiedzialny za swoje życie. można się zapierać, nie chcieć tego słyszeć, nie przyjmować do wiadomości, ale fakt jest faktem. nie ma co zwalać na kogoś winy… trzeba po prostu żyć…

pozdrawiam Was serdecznie

Ania