Dzisiejszy temat albo Cię zjeży albo da Ci duży moment „aha”. Uprzedzam lojalnie, aby nie było… 🙂 Będzie o ciężkiej życiowej pracy i małych efektach i o pozornie niezbyt ciężkiej pracy i super wynikach. Wcześniejsze zdanie nie brzmi zbyt fair, prawda? No bo dlaczego niby ktoś, kto w pocie czoła haruje od rana do wieczora dostaje mniej od życia, niż ktoś kto pracuje kilka godzin dziennie i na dodatek wcale nie jest umęczony? Pozornie stoi za tym duża niesprawiedliwość życiowa i znam osobiście wiele osób, które pomstują z tego powodu, dlatego postanowiłam wytłumaczyć, co tak naprawdę za tym stoi i dlaczego tak się dzieje.

Nasze życie generalnie sprowadziłabym do dwóch obszarów: do fizyczności, czyli tego co robimy w rzeczywistości, namacalnie i do mentalności, czyli tego co robimy w naszych głowach i co się w nich dzieje. Te dwa obszary są dość mocno powiązane i ten drugi – mentalność – określa ten pierwszy – nasze fizyczne akcje. Będąc bardziej obrazową: to co o sobie myślisz, na ile w siebie wierzysz, to jaką wiedzę i filozofię masz – przekłada się na to jakie decyzje podejmujesz i ile pracy (także tej fizycznej) musisz wykonywać.

Innymi słowy:

jeśli czyjaś mentalność jest pełna bałaganu, nieogarnięta, uboga – taka osoba ma w życiu dość mocno „pod górkę” i musi się naprawdę nastarać i naszarpać aby przeżyć.
jeśli czyjaś mentalność jest poukładana, jest tam wiele wartości – taka osoba dużo lepiej sobie radzi, z reguły lepiej jej się żyje i na dodatek zarabia więcej.

Mentalność zabałaganiona to między innymi ograniczające przekonania, brak poczucia własnej wartości i pewności siebie. To niebranie odpowiedzialności za siebie i częste obwinianie innych za to gdzie się jest w swoim życiu. To trzymanie się w zaparte swoich założeń, często przeszłości, niechęć do nauki, większego wysiłku, to zamknięty umysł (to na pewno nie zadziała, to jest dziwne), to negatywne myślenie i strachy – w tym największy  – przed jakąkolwiek zmianą w życiu. Nie jest więc chyba zaskoczeniem, że mając takie podejście w głowie – jest nam w życiu dość ciężko i to, co jawi nam się „niesprawiedliwością życiową”, jest zwyczajną konsekwencją bałaganu i tego co mentalnie nami rządzi.

Mentalność poukładana dla odmiany to umysł spokojny i wyedukowany nie tylko poprzez szkolnictwo. To zrozumienie mechanizmów, przerobienie tematów, uzupełnienie braków, to OGROM wykonanej pracy nad tym co jest w środku i zbieranie tego efektów.

Posiadacze pierwszego zestawu płacą wysoką cenę nie tylko prób poradzenia sobie z wewnętrznym dyskomfortem, z czuciem się nie dość dobrym, ale także z koniecznością wkładania więcej wysiłku aby zarobić na chleb i najzwyczajniej w świecie przeżyć. Co więcej posiadacze mentalnego bałaganu czują się najzwyczajniej w świecie zmęczeni, bo pracują bardzo ciężko, czują się pokonani, bo nie widzą możliwości rozwiązania tej sytuacji i pokrzywdzeni i ograniczeni tym, że ich życie jest takie jakie jest.

To czego posiadacze mentalnego bałaganu nie widzą to to, że to co im siedzi w głowach – generuje ich rzeczywistość i trud i ciężka pracę, którą muszą wkładać w każdy dzień. Nie widzą tego, że gdyby zbudowali swoją wartość – bardziej by w siebie uwierzyli i odważniej próbowali innego podejścia do życia. Nie widzą tego, że gdyby zmienili przekonania, przestaliby siebie i swoje życie sabotować. Nie widzą tego, że gdyby podnieśli swoje kwalifikacje, to mogliby móc pracować mniej i mieć więcej czasu na kolejne zmiany. Nie widzą tego, że gdyby się zatrzymali i zweryfikowali to co robią, przełamali schematy, to mogliby w ich miejsca zastosować nowe i przestać się tak męczyć. Nie widzą tego, że gdyby wzięli za siebie odpowiedzialność i zaczęli zmieniać to czym żyją mentalnie – to ich świat fizyczny także stałby się lepszy.

I tu wracam do tego, od czego zaczęłam… że są ludzie, którzy bardzo ciężko życiowo pracują i mają małe efekty i są tacy, którzy pozornie nie wkładają zbyt wiele wysiłku i mają fajne wyniki. To co w tym całym obrazie umyka, to fakt, że ci drudzy włożyli dużo pracy w siebie, że mają za sobą wiele wyrzeczeń, że było w nich dużo determinacji i zaangażowania aby w długofalowym efekcie lżejsze życie mieć. Ucieka także to, ludzie z tej drugiej grupy najczęściej zaczynali będąc w grupie pierwszej i po prostu podjęli decyzję, że nie chcę w niej pozostać… Koniec końców okazuje się, że niesprawiedliwość nie jest niesprawiedliwością, ale poniekąd konsekwencją wyborów. I, że to co mentalnie w nas się dzieje jest dużo potężniejsze niż zakładamy.

Można się oburzać i narzekać na „ciężkość”, ale można także przyjąć postawę: qrcze, przecież nikt mi nie broni zmienić tego jak jest i co mi w głowie siedzi. Przecież przede mną jeszcze kupa lat życia i chcę przeżyć je wygodniej, lżej i lepiej…

serdeczności ode mnie,

Ania Witowska

p.s. jeśli masz bałagan mentalny, proszę, po przeczytaniu podejmij choć jedno działanie aby to zmienić