do malezji chciałam polecieć z dwóch powodów, aby zobaczyć wieże i jaskinie Batu. wieże-rozumiem, ale jaskinie? niejedne już w życiu widziałam… do tych jednak coś mnie ciągneło…

tak, jak w każdym tego typu miejscu, w jaskiniach kwitnie kult wiary-tu polegał on na tym, że kapłan okadza dymem, błogosławi i robi kropkę na czole.

przyglądałam się temu z boku… dym-błogosławieństwo-kropka-pieniążek… gdy podszedł do mnie jeden z kapłanów, puścił do mnie oko i zapytał się co o tym wszystkim myślę…

zanim zdążyłam odpowiedzieć położył mi obie ręce na ramionach i poprosił, abym popatrzyła mu w oczy. posłusznie (ja i posłusznie??? nie wierzę, że to piszę!) to zrobiłam. po dłuższej chwili pełnej milczenia powiedział:
-jesteś cudem, dziełem stwórcy, wspaniała taka, jaka jesteś. nigdy o tym nie zapominaj, nigdy w siebie nie wątp (…)

następnie okadził mnie dymem, naznaczył kropką i kazał obejść świątynię z zapaloną świeczką w dłoni i intencją w sercu… (co też uczyniłam)

na odległość nie okadzę Cię dymem, nie zrobię kropki na czole, ale mogę Ci powiedzieć:

JESTEŚ CUDEM!

nigdy o tym nie zapominaj

z malezyjskiem przesłaniem na dziś, na jutro, na zawsze

Ania